Daar hadden we zin in in. Tijdje al niet geweest, mooi weer voorspeld en nog genoeg knooppunten te doen.
Dit keer niet naar een Van der Valk. Goes ligt in verbouwing en Middelburg was, zelfs met een aanbieding, nog bijna twee keer zo duur als het hotel waar we voor kozen. Hotel Westduin, in Koudekerke, direct achter de duinenrij. Een hotel waar ik menig maal verbleef om een cursus te verzorgen. Meestal met ondernemingsraden van de Provincie Zuid-Holland. Het hotel met de beroemde barman Wibo. Zie ook het bericht over de Queeste. Ondertussen is hij al vier jaar met pensioen.
Begonnen in Goes. Op de markt met uitzicht op het oude stadhuis (waarin ik ook wel eens cursus heb gegeven). Met koffie en taart, vanzelfsprekend.
De eerste avond zat het hotel restaurant vol en zijn we over de duinrand gelopen om op het strand te eten. Met een Zeeuws biertje.
De terugreis leverde in de trein nog een bijzondere ontmoeting op. Een derde fietser die bij ons kwam zitten bleek een asielzoeker uit Jemen te zijn. Nu zes maanden in Nederland. En bezig met een nieuwe verhuizing van zijn spullen van Goes naar Epe. Sprak al een aardig woordje Nederlands en was helemaal thuis in het gebruik van handige apps. Had als student een technische opleiding in Hongarije gevolgd. Terug naar Jemen, waar alleen zijn moeder nog woont, wilde hij niet. Blijven in Hongarije was niet aantrekkelijk en daarom ging hij naar Nederland om asiel te vragen. Jemen wordt nu als veilig land beschouwd, dus zijn kansen zijn niet groot. Alleen als hij zich kan beroepen op een uitzonderingssituatie, bijvoorbeeld als queer. Ben op FB vriendjes met hem geworden, zodat hij ons kan vinden als hij een kopje koffie wil komen drinken in Den Haag. Op zoek naar contacten met Nederlanders.