We trokken naar het Noorden om het tuinfeest van ‘zwager’ Jan en vriendin Annet te bezoeken. Zij bezegelden daarmee hun relatie. Was mooi feest, maar het weer werkte niet mee. Koud. Leuk om bij te praten met ‘aangewaaide’ familieleden en kennis te maken met andere gasten.
In mijn Arnhemse jaren sliep ik bij Best Western Hotel Haarhuis. Daar had ik nog steeds veel bonuspunten van. Dus geboekt bij Hotel Aduard. Dat had ik weer niet zo handig gedaan, maar uiteindelijk kwam het goed en kregen wij twee gratis overnachtingen. Ook al een overnachting geboekt in Zuidhorn bij Grandcafé en Logement In ’t Holt 1654. Om nog een keer met het gelukkige stel te eten en verder te praten.
En weer twee nachtjes geboekt in Hotel Eeserhof in Ees. Een bekend hotel met leuke arrangementen voor grijze e-bikers. Het zal wel een soort ontkenning van de werkelijkheid zijn, maar daarbij voelen wij ons nog altijd niet thuis. Verblijf was gelukkig kort genoeg om niet te betrokken worden in de gesprekken over e-bike-tochten. Want daar doen we weleens sceptisch over.
In het eerste hotel hadden wij een lang en leuk gesprek met de eigenaar, kleinzoon van de eerste uitbater van een chauffeurscafé met een slaapzaal op die plek. En, na enige soebatten, konden wij voor een zacht prijsje beslag leggen op vijf servetten met Groningse spreuken. Dus hadden wij cadeautjes voor het feestvierende stel en voor de oude vrienden die wij in Ter Apel bezochten. Werd door de in spreektalen gespecialiseerde neerlandicus en heer des huizes zeer op prijs gesteld.
Van de gelegenheid gebruik gemaakt om Sophie mee te nemen naar plekjes die Jan mij bij een eerder bezoek liet zien. Genoten van de landschappen, de ruimte in Groningen, de Groninger kerkjes en de bossen, heiden en beekjes in Drenthe.
Bij eten weer gezocht naar de lokale keuken: mosterdsoep, poffert en stoofvlees.
Wij zijn nog steeds gelukkig met de NS, die ons moest vervoeren. Maar ook dat zat niet mee. De geplande heenreis werd verstoord omdat er een persoon over de rails liep. Betekende omreizen. Bij de overstap in Amersfoort werden wij door een lieve conductrice in een trein bomvol fietsers geholpen. We mochten op een ‘illegale’ plek staan. Wij bedankten haar daarvoor en zij vroeg ons onze waardering voor de NS ook kenbaar te maken aan de benaderbare hoogste baas Koolmees. Dat bleek toen Sophie dat probeerde niet zo gemakkelijk te gaan. Verder dan een telefoongesprek met een PR-medewerker kwam zij niet.
De terugreis vanuit Assen leverde in Zwolle een vergelijkbare situatie op. De geplande trein vertrok uiteindelijk niet. En de volgende trein had maar net plek. Toch blijven wij de NS trouw steunen.
