Een verjaardag gaat niet voorbij zonder cadeau. Met het oplopen van de leeftijd, wordt het kiezen van een cadeau wel steeds moeilijker. We hebben al meer dan nodig en proberen zelfs te ‘ontspullen’. Soms wordt het dan iets ‘nuttigs’, zoals bijvoorbeeld nieuwe pantoffels. Maar dat vind ik niet echt leuk. Dus kom ik wat vaker uit op iets leuks om samen te doen.
En ik wilde eigenlijk al jaren een keer naar het eerste Duitse Waddeneiland Borkum. Dus werd een overnachting op Borkum vorig jaar het cadeau.
Het weer werkte in het voorjaar niet mee, dus het duurde wat langer. In juli kwam het er van. Een dikke week vrijgemaakt. Overnachting bij Valk Zuidbroek, bootreis van Eemshaven naar Borkum en hotelletje op het eiland geboekt. De rest gingen we wel zien. Op het laatste moment nog een voorafgaande nacht in Emmen geboekt.
Heerlijk weer en in Garrelsweer de laatste nog ontbrekende Groningse molen gefotografeerd. In dat oude Groningse land proef je de rijke geschiedenis. Je ziet het aan boerderijen en aan de kerkjes die een eigen karakter hebben.
Borkum viel een beetje tegen. Het heeft zeker het speciale Waddenlandschap en ook wel stille plekjes. Maar het stadje zelf is overvol met toeristen en de bijbehorende voorzieningen. Valkenburg Am Mehr noemde ik het. We hebben een dag rond gekeken, sfeer en vooral heerlijke Plaufmenkuchen geproefd. Een extra nacht had nog wel gekund, maar lieten we toch maar zitten. Wel een kamer geboekt in Emden, de aankomstplaats van de Duitse veerverbinding.
Het oorspronkelijke idee was om nog een paar dagen aan de Duitse Waddenkust te blijven fietsen. Hebben we tijdens onze reis rond de Noordzee eerder gezien. Toen viel mij op dat eenzelfde natuurlijk landschap er toch anders uitziet door de culturele ingrepen. Alleen al die strandstoelen.
Maar de drukte en vooral de gigantische kamerprijzen op de andere eilanden deden onze plannen veranderen. Dan toch maar een beetje langs de Ems naar het zuiden afzakken. En weer zoals vroeger, niet te veel van tevoren regelen. Dat was weer leuk. Langs dijken en door schaapskuddes heen op fietswegen die steeds rustiger werden.
Zo kwamen we weer in een heel klein dorpshotelletje terecht. Waar ze een bijzonder dessert serveerden: Gebakken IJs met warme vruchten. De damp sloeg ervan af.
Om weer wat te genieten van Twente en de Achterhoek, zocht ik naar een overnachting in de buurt van Ootmarsum. Ik vond een landgoed, behoorlijk aan de prijs. Maar het zag er leuk uit. In ieder geval hadden we een gigantische suite
Een beetje over de top. Gericht op de succesvolle middenklasse die zich in gedrag en uiterlijk graag onderscheidt. Lang kijken naar de wijnkaart en daarna toch klagen, een menukaart met Franse termen voor de bereiding van gerechten, de mannen met zo’n ‘gekleurde’ (rib-)broek en de vrouwen in een speciaal dinersetje. Sophie werd met stoel en al aan tafel geschoven. Het was vermakelijk om te zien dat meer gasten, met een arrangementje, wat meewarig naar het theater kijken. Maar het eten was lekker.
Een laatste nacht in Lochem om uiteindelijk in Arnhem te eindigen op het terrasje van mijn favoriete Griek tegenover het station.
Op die laatste dag nog twee leuke pauzes. Bij theeschenkerij Hemmekink in Keijenborg, met lekkere zelf gebakken koek, en bij IJs & Zo in Lathum. Beroemd in de regio en gedreven door schoonzoon en dochter van deelnemers aan mijn laatste Ibizareis.
